Avrupa Güney Gözlemevi (ESO)’nun Şili’deki Çok Büyük Teleskobu (VLT)’yi kullanan gökbilimcilier, Dünya’dan 1500 ışık yılı uzaklıktaki Medusa Bulutsusu’nun şimdiye kadarki en ayrıntılı görüntüsünü elde etti. (1 ışık yılı = yaklaşık 10 trilyon kilometre)
ESO’dan yapılan açıklamaya göre, 4 ışık yılı genişliğindeki bulutsunun merkezindeki yıldız, ömrünün sonuna geldiği için dış kısımlarını uzaya atarak bu renkli bulutu meydana getiriyor. Görüntü, sonunda bu türden bir nesneye dönüşecek olan Güneş’in nihai halini de önceden bize gösteriyor aslında.
Şeklinden ötürü ismini Yunan mitolojisindeki korkutucu dişi yaratık Medusa’dan alan ve Sharpless 2-274 olarak da bilinen bulutsu, İkizler Takımyıldızı doğrultusunda yer alıyor. Hidrojenden kaynaklanan kırmızı parıldama ve daha sönük olan oksijen işaretçisi salınım, kalıntının oldukça ötesine uzanarak hilal benzeri bir şekil meydana getiriyor. Yaşamlarının bu aşamasındaki yıldızlardan dışarıya belirli aralıklarla kütle atımı gerçekleşiyor, bu da gezegenimsi bulutsulardaki hayranlık verici gaz manzaralarını oluşturuyor.
Onbinlerce yıllık bir süreç ile gezegenimsi bulutsuların yıldızlı çekirdekleri bu göz alıcı renkli gaz bulutları ile çevreleniyor. Daha sonraki bir kaç bin yıl içerisinde buradaki gaz çevreye yayılıyor. Bu, beyaz cüce olarak yaşamaya devam edecek olan Güneş gibi yıldızların aktif süreçlerini sona erdiren dönüşümün son aşaması. Bir yıldızın ömründe gezegenimsi bulutsu aşaması toplam yaşam süresine göre çok kısa bir aşama: Tam bir insan ömrüne göre, bir çocuğun sabun köpüğüne üfleyip onu izlediği süre kadar.
Bulutsu ayrıca bu nesneyi 1955 yılında keşfeden Amerikalı gökbilimci George O. Abell adına Abell 21 (daha resmi adı PN A66 21) olarak da adlandırılıyor. Bir süre bilim insanları bulutun bir süpernova patlamasından geriye kalmış bir kalıntı olduğunu düşündü. Bununla birlikte 1970’lerde, araştırmacılar bulutun içindeki maddenin hareketini ve diğer özelliklerini ölçerek, aslında bir gezegenimsi bulutsu olduğunu ortaya çıkardı.
Düşünülenin aksine, Medusa Bulutsusu’nun yıldızsal çekirdeği, görüntünün merkezindeki parlak yıldız değil. Bu, ön taraftaki TYC 776-1339-1 adlı bir yıldız. Medusa’nın çekirdek yıldızı daha sönük, mavimsi, hilal şeklindeki merkezin biraz dışında ve görüntünün sağ tarafında kalıyor. Bu kozmik güzellik, saniyede 50 kilometre hızla genişlemeye devam ediyor.
Görselin daha büyük boyutlu ve detaylı orjinal halini görebilmek için buraya tıklayabilirsiniz: ESO