Düşünün ki büyük bir doğal felaket ya da nükleer savaş sonucu yeryüzü tümüyle değişime uğradı. Nüfus azaldı, altyapı çöktü, gıda kaynakları dağıldı. Hayatta kalan az sayıda insan her şeyi yeniden kurmak zorunda. Hollywood’a özgü böylesi bir felaket senaryosu durumunda insanoğlu gıda üretimi için nereye başvurmalı? Tabi ki Norveç’teki gizemli Svalbard Tohum Deposu’na. Ancak bu depoda artık sadece tohumlar saklanmayacak.
Norveç devlet kanalı NRK’nın haberine göre, dünyanın en değerli kitaplarının da burada dijital film ortamına aktarılarak nükleer savaşlardan ve büyük afetlerden korunması hedefleniyor. Arktik Svalbard takım adalarından biri olan Spitsbergen Adası’nda 120 metre derinlikte kum taşı içinde gömülü olan depoya Dünya Arktik Arşivi açıldı. Kütüphaneye ilk olarak Brezilya, Meksika ve Norveç’ten eserler getirildi ve kopyaları depolandı.
Piql adlı bir firmanın geliştirdiği olağanüstü teknoloji ile kitap verileri sabit sürücü ve diğer yöntemler yerine ‘film’ olarak saklanacak. Norveç Araştırma ve İnovasyon Konseyi ile Avrupa Birliği fonlarından destek alan Piql şirketi, çok sayıda önemli eseri filmler şeklinde depolamak üzerine çok geniş kapsamlı bir araştırma yaptı.
Firma adına NRK’ya demeç veren Katrine Loen Thomson, “Geliştirdiğimiz metotla kitapları en az 1000 yıl koruyabileceğiz. Filmler, Svalbard deposunda yer alan donmuş haldeki toprağın içindeki 3 numaralı madende, sabit sıcaklıkla korunacak. Değerli kitapların kopyaları emin ellerde olacak. Brezilya ve Meksika’ya zamanla diğer ülkelerin de katılmasını bekliyoruz” dedi. Meksika Ulusal Arşiv Kurumu’ndan Eric Cardoso ise, ülkesinin değerli “belleğinin” bir Kuzey Kutbu adasında saklanmasının özel bir duygu olduğunu kaydetti.
Kuzey Kutbuna 1300 kilometre mesafedeki depo dünyanın en iyi korunan, en güvenli yerlerinden biri. Şubat 2008’de açılan depoda dünyanın her bölgesinden 250 milyon adet tohum bulunuyor. Bunlar rutubet, ısı gibi her tür koşulda tohumu koruyacak şekilde dört kat paketlenmiş halde saklanıyor. Bu depo için Spitsbergen Adası’nın seçilme nedeni, korumayı kolaylaştıracak donmuş topraklarının olması ve deniz seviyesinden 130 metre yüksekte bulunması. Buradaki tohumların yüzlerce, hatta binlerce yıl korunabileceği belirtiliyor.
